Jak świadomość choroby wpływa na samopoczucie psychiczne i zaburzenia emocjonalne w młodym wieku?

Świadomość daje nam możliwość rozumienia i analizowania różnych zdarzeń oraz własnych myśli i stanów emocjonalnych. Wpływa również na wypracowanie sposobów radzenia sobie w sytuacjach trudnych, związanych z PKU. Dzięki świadomości choroby możemy wpływać na jej przebieg. Dlatego też warto się z nią zapoznać. Choroba przewlekła jest integralną częścią naszego życia. I tak jak w relacjach z bliskimi mamy lepsze i gorsze momenty, tak samo w życiu z chorobą przeżywać będziemy lepsze i gorsze chwile.

Czy osoby z fenyloketonurią są bardziej narażone na lęk i depresję?

Doświadczenia klinicystów oraz badaczy pokazują, że młodzi ludzie z PKU borykają się podobnymi trudnościami, co ich zdrowi rówieśnicy. Doświadczają jednak dodatkowych obciążeń i ograniczeń. Towarzyszy im często poczucie inności, obcości i straty. Uczucia te są wyjątkowo silne, szczególnie u tych nastolatków, którzy nie zostali zaznajomieni ze specyfiką choroby i włączeni w proces leczenia od najmłodszych lat. W tej właśnie grupie osób częściej obserwowane są objawy lęku i depresji.

Czytaj także: Czy chorzy sięgają po używki i jaki ma to wpływ na ich zdrowie?

Depresja i obniżenie nastroju u nastolatka z PKU – jak się objawia?

Pomimo, że depresja jest chorobą powszechną i dobrze znaną, w dalszym ciągu zbyt późno rozpoznawana jest w okresie dojrzewania. Wynika to z faktu, że jej objawy inaczej prezentują się niż u osoby dorosłej. Dorośli zmagający się z depresją są zazwyczaj smutni, przygnębieni, wycofani z życia. Ich ruchy są wolne, najchętniej nie wstawaliby z łózka.

Depresja u nastolatka bardziej przypomina emocjonalny roller coster. Smutek łączy się z rozdrażnieniem, który nierzadko przeplatany jest impulsywnymi wybuchami złości. Brak sił do działania czy podejmowania obowiązków może ujawniać się wielogodzinnym spędzaniem czasu przed komputerem lub telefonem.

Mogą pojawić się problemy ze snem, apetytem, koncentracją uwagi, opuszczaniem zajęć, pogorszeniem wyników w nauce. Takich zmian w zachowaniu nie można bagatelizować. I mimo że niepokoją one rodziców, to rzadko jednak są wiązane z depresją. O wiele łatwiej stwierdzić, że dziecko jest „leniwe”, „bezczelne” lub ma po prostu „trudny charakter”, niż dopuścić myśl, że coś złego może dziać się w sferze jego emocji. Każdy rodzic musi pamiętać, że nieleczona depresja jest chorobą śmiertelną, dlatego jeśli pojawiają się wątpliwości warto skontaktować się z lekarzem psychiatrą.